حکایت

تغییر خوبه.یعنی خب آدمیزاد به دنیا میاد که تغییر کنه. نه همون گوساله ای باشه که بوده.توهین به آدمیزاد که نشه.نگران اینم توهین به گوساله باشه.ولی جدا از تیکه ی اجتماعی سیا سی که الان انداختم تهش تغییر خوبه.اما باید خودت و عادت بدی بهش.صبور باشی و تحملت و ببری بالا.حتی اگه ماشین های کناریت با سرعت هزار میرن براشون دست تکون بدی و فرمون ماشین خودت و با سرعتی که کم کم داری زیاد می کنی محکم بگیری.می دونی چی می گم. دیدن آدم های موفق خوبه.اصن الگو برداشتن خود خوب بودنه.ولی نه اینکه خودت و شناختت از خودت فراموش شه. تو از کجا میدونی ته همه اون سرعت هزار ها به مقصد و مقصودشون میرسن؟ و باز از کجا میدونی بعد طی کردن مسافتی گوشه ی اتوبان زندگی نبینی چپ کردن ؟ اره خیلی هاشونم به جایی که می خوان میرسن.اما تو باید تعیین کنی با چه سرعتی مقصدت فرودگاه امام باشه یا بهشت زهرا. این خوبه که ته همه زندگیامون اسپویل شده.اینکه قرار نیست تا ابد باشیم و قرار نیست مثل ومپایرا فنا ناپذیر باشیم.این اسپویل باعث میشه وسط هر سختی ای به این فکر کنی تهش سدر و کافورهه.پس رها باش و اوج‌ بگیر و مثل عقاب بالا ترین باش.حتی اگه وسط آسمون یهو بی دلیل یه چوب بره تو ک نت . یا رعد و‌برق بزنه و خشکت کنه و یهو سر در گردش بگیری و با مغز بری وسط اقیانوس آرام و قلپ قلپ حباب باشه که جای خودت بیرون میاد.ته این دونستن اینه عشق میکنی.نتونی رها می کنی و میری سراغ در بعدی و تا وقتی زنده ای می دونی در بهتری برای موفقیتت وجود داره.

من شبیه هیچکس نیستم. هیچکسم شبیه به من نیست.من شبیه به هیچکس نمیشم و نمی ذارم کسی شبیه به من باشه.فقط قول بده وسط غرق شدنا.وسط نفس نفس زدنا.وسط سگ دوییدنا برای بهتر شدن زندگی و عشق کردن باهاش پیشم باشی.بازوی دست چپم و بگیری و دستام و بزاری تو جیبت . هر چند ثانیه سرت و بالا بگیری و نگام کنی. اون موقع قول میدم دو تا شیر کاکائو بخریم با کروسان و وسط میدون پونک به همه آدمایی که فکر می کنن زرنگن از ته دل بخندیم.

عجیبه.و شاید مسخره.اما ته دنیا.اونجایی که هیشکی ندیده و میگن رویاییه.پیش منه.تو بغلم. تو دیدیش. پس زیر گوشم بگو:

{ با تو حکایتی دگر این دل ما به سر کند.. شب سیاه قصه را هوای تو سحر کند .}