دیکتاتور گیاهخوار

از پیشوای عزیز زیاد خوندم و دیدم.از کتاب تا فیلم و بر هیچکس پوشیده نیست که من عاشق این شخصیت بودم همیشه.نه برای دیکتاتور بودنش.که این هم البته دلیل بر بد بودنش برای من نیست. بلکه به خاطر پایان های دراماتیکی که برای زندگیش نظر گرفته بود و تاکتیک های خفن جنگیش و ریسک های عجیب غریبی که تو زندکیش کرده بود. آدمی که تا سی سالگیش هیچ جای تاریخ وجود نداشت تبدیل به آدمی شد که جنگ جهانی رو رقم زد. آدمی که زاده ی اتریش بود تو زادگاهش به خاطر نحیف بودنش از سربازی معاف شده بود چند سال بعد برگشت و همون زادگاهش رو گرفت . عشقش به دوست دخترش و پایان تلخ اما با جراتشون همیشه برام جذاب بوده.اون دیکتانور بوده.مثل مور و ملخ آدم ها رو کشت اما برای کشورش کم نگذاشت.درسته خیلی ها الان ازش خوب یاد نمی کنن و معتقدن برنده ها تاریخ و می نویسن.اما نمی تونن کتمان کنن که تا تاریخ تاریخ هست اسم هیتلر هیچ وقت فراموش نمیشه.آدم مغرور و خودخواه و نژاد پرستی که پایان زندگیش هم مثل زمان حکومت کردنش با غرور بود.