نُت

تو این یه هفته ی عجیب و غریب که زندان بودم . که دور تا دورم میله ی قفس بود و زندان بان هایی که شبیه زامبی بودن . تو این یه هفته که پُر بود از تحقیر و کثافت که حتی همین یه صفحه ی سفید رو هم ازم گرفته بودن و همه جا سیاهی بود. همدمم همین گوشی و نُتش بود . که حداقل بنویسم . قبل از این که سکته کنم از زور خشم و نفرت و ذلت . احتمالا همشون و پُست کنم . تا یکم اوضاعم رو به روال شه . که مثل همیشه عادت کنیم تو این لجنزاری که توشیم و یادمون بره چی به سرمون اومد.