دیالوگ های جا مانده ای

" زندگی یعنی همین . اساسش لذت بُردنه . ما اصن زندگی می کنیم که از تک تک لحظه هاش لذت ببریم .می دونی اونایی که میگن لذت بُردن همه ی زندگی نیست کیان؟ یه عده آدم تنبل مُفت خور که براشون فرقی نداره به جای فیله ی گوساله کبابِ گوشت خر بخورن به جای پورشه سوار پراید شن . به جای ورساچه تاناکورا بپوشن . یه سری آدم که دوست دارن پوستر آدم های موفق بزنن به دیوار اتاقشون جلوشون تعظیم کنن به جای اینکه اونا پوستر اینا رو بزنن به دیوار . وقتی با این آدم ها حرف می زنی بوی تعفن مغز پوسیدشون حالت و بهم می زنه . 

اصن تو تا حالا یه آدم موفق دیدی که مثلا داره تو هاوایی آفتاب می گیره بگه تُف به این زندگی؟ خسته شدم از این لذتا؟ حالم بهم می خوره از این ماشین و خونه و لاین و هواپیمای شخصی و کشتی ..؟ بگه همین استیکی که نیم ساعت پیش خوردم و خوشمزه بود و می خوام برم بالا بیارم؟

اگه می بینی نشده برای اینه که ذهنت و براش آماده نکردی . تو خودت و برای اون لحظه ی خوشی نساختی . اگر به عالمه ماهی بزرگ می خوای بیاید یه تور بزرگ داشته باشی .  ذهن تو همون توره . هرچی بزرگ ترش کنی ماهی بیشتر گیرت میاد . ما از وقتی بچه بودیم فکر و ذهنمون با یه سری درست و غلظ و باید و نباید بیخودی پُر شده . کی پُر کرده اینارو؟ هرکی از راه رسیده ...خانواده.. مدرسه .. دوست .. پدر و مادر .. یه سری آدم بی رویای بی آرزو . همه ترسو بار اومدیم دیگه . با یه ذهن مریض و کم توقع . تا وقتی نتونی این ترس و بریزی دور . اسیرشی . جای لذت بردن ازش رنج می بری. آدمیزاد تا وقتی زنده س که رویا داشته باشه . 

زندگی من و نگاه کن . من همه چی دارم . یعنی اگه تا آخرین روز زندگیم کار نکنم من دارم . نیازی ندارم کار کنم . اما من فقط به خودم میگم باید بری جلو . میرم جلو .. فقط می رم جلو ...من زندگیم سختی کم نداشته . هنوزم تو سختیم . ولی فقط برای آرزو هام می دوام . دقیقا همون موقعی که آدما سرگرم چیزای مزخرف و بی ارزشن من میرم دنیال چیزای دیگه.  

بزار یه چیزی بهت بگم . وقتی روی زمینی واسه دیدن یه بُرچ بیست طبقه باید بالا رو نگاه کنی . باید سرت و بگیری بالا . چون بلنده . ولی برای دیدن همون برچ از بالای چهل طبقه باید پایین و نگاه کنی .چرا؟ چون دیگه کوچیک شده . آدما خودشون تعیین می کنن ذهنشون دنیا رو از طبقه چندم ببینه . 

بُردن فقط یه قانون داره . اونم بُردنه ."

آقازاده - بهرنگ توفیقی